Nog 1 laatste verslag!
Blijf op de hoogte en volg Ruth
12 Februari 2015 | Nieuw Zeeland, Leeston
Hallo Allemaal,
Meer dan een jaar na mijn vorige reis verslag heb ik toch besloten om nog 1 laatste verslag te schrijven, ook al ben ik niet meer aan het reizen er is toch veel gebeurt in het afgelopen jaar.
Zoals ik in het vorige verslag vertelde woonde ik in Howick (Auckland) bij vrienden van mij, en had ik een super leuke baan bij Szimpla Gastrobar in Auckland. Ik had het erg naar mijn zin en alle vooruitzichten waren goed. In Mei/Juni 2013 ben ik voor 3 weken op vakantie geweest in Nederland, wat een verrassing was voor iedereen. En met name voor Linda, aangezien ik al die tijd had gezegd dat ik helaas niet op haar bruiloft kon zijn, al had ik mijn ticket toen allang geboekt. Na 3 super weken in Nederland met vrienden en familie, was ik blij dat ik weer terug naar Nieuw Zeeland kon, want ik was nog lang niet klaar met mijn avontuur. Toen ik in Juni terug in Auckland was, leerde ik Manu kennen, we wisten al snel dat we beide erg serieus waren wat betreft onze relatie en samen verder wilde. Alles ging zeer goed, leuke baan, leuke vriend, het vooruitzicht dat ik mijn managers certificaat kon gaan behalen etc. totdat ik in September het nieuws kreeg dat mijn werk visum was afgekeurd. En op dat moment was dat mijn enige mogelijkheid om in Nieuw Zeeland te kunnen blijven. Aangezien mijn huidige visum toentertijd een week later verliep, had ik 1 week de tijd om alles te regelen en afscheid te nemen van iedereen voordat ik op 25 september richting Nederland moest.
Terug in Nederland, was ik natuurlijk erg blij om familie en vrienden weer te zien. Maar mijn verdriet dat ik al mijn dromen en mijn vriend in Nieuw Zeeland achter moest laten was erg groot. En ik was er dan ook van overtuigd dat ik zo snel mogelijk weer terug zou gaan. Gelukkig had ik al snel een baan gevonden en kon ik in November al beginnen met werken, zodat ik weer volop kon gaan sparen. In December kwam Manu een maand naar Nederland, en hebben we samen wat gereisd in Europa. Maar toen hij weer moest vertrekken, maakte dit het alleen maar moeilijker. Mijn wil om terug te gaan was erg groot, en het kon niet snel genoeg gaan voor mij. In Juli 2014 werd mijn vakantie visum voor 9 maanden goed gekeurd, en eind Augustus zat ik weer in het vliegtuig om terug naar Nieuw Zeeland te gaan.
Terug in Nieuw Zeeland, dit keer in Christchurch, waar Manu en ik nu samen wonen in Leeston een klein dorpje zo’n 30 min rijden van de stad. We waren beide super gelukkig dat we eindelijk weer samen konden zijn. Maar er was nog steeds geen zekerheid dat ik kon blijven, ik had een vakantie visum, en kon dus ook niet werken wat het allemaal niet makkelijk maakte. Maar als je iets echt wil dan ga je er voor de volle 100% voor, en dat werd in December 2014 beloond. Mijn werkvisum was goedgekeurd en niet voor 1 jaar maar meteen voor 2jaar. Ik hoef me voorlopig dus geen zorgen te maken over visums. Dit betekende ook dat ik kon gaan werken, en het geluk hield nog even niet op, want de eigenaar van de lokale sportschool vroeg of ik interesse had om voor de sportschool te werken en evt. turnlessen voor kids op te starten. Aangezien ik niet als verpleegkundige kan werken i.v.m. mijn diploma, leek me dit een super uitdaging. En ben ik in December meteen gestart met werken, en het organiseren van alles voor turnen.
Het turnen was de grootste uitdaging voor mij, Aangezien er nog helemaal niets was moest alles vanaf het begin opgezet worden. Ik had 1 grote lege ruimte in de sportschool en nog totaal geen toestellen. Om te starten hadden we een advertentie geplaatst op Facebook om te zien of er interesse was hier in de omgeving. En al gauw bleek dat die er was, de berichte stroomde binnen. Waar wij dachten dat we misschien 1 of 2 lessen van 10 kids per week zouden hebben. Heb ik inmiddels een turn club van meer dan 80 kids en 10 lessen per week.
Ik ben 3 weken geleden begonnen met de eerste lessen en alles verloopt heel goed ondanks dat we nog niet alle toestellen binnen hebben en we nog willen wachten met verder adverteren totdat de gehele ruimte klaar is, blijven de kids binnen stromen. En de potentie dat de club nadat we verder adverteren in de omgeving alleen nog maar meer groeit is erg groot.
Ondanks dat dit totaal iets anders is dan wat ik voorheen deed en ik nooit gedacht had dat ik les zou gaan geven, heb ik er heel erg veel plezier in.
Alles gaat nu dus lekker zijn gangetje, en we voelen ons inmiddels helemaal thuis in Leeston.
Heel veel liefs vanuit NZ,
Ruth
Meer dan een jaar na mijn vorige reis verslag heb ik toch besloten om nog 1 laatste verslag te schrijven, ook al ben ik niet meer aan het reizen er is toch veel gebeurt in het afgelopen jaar.
Zoals ik in het vorige verslag vertelde woonde ik in Howick (Auckland) bij vrienden van mij, en had ik een super leuke baan bij Szimpla Gastrobar in Auckland. Ik had het erg naar mijn zin en alle vooruitzichten waren goed. In Mei/Juni 2013 ben ik voor 3 weken op vakantie geweest in Nederland, wat een verrassing was voor iedereen. En met name voor Linda, aangezien ik al die tijd had gezegd dat ik helaas niet op haar bruiloft kon zijn, al had ik mijn ticket toen allang geboekt. Na 3 super weken in Nederland met vrienden en familie, was ik blij dat ik weer terug naar Nieuw Zeeland kon, want ik was nog lang niet klaar met mijn avontuur. Toen ik in Juni terug in Auckland was, leerde ik Manu kennen, we wisten al snel dat we beide erg serieus waren wat betreft onze relatie en samen verder wilde. Alles ging zeer goed, leuke baan, leuke vriend, het vooruitzicht dat ik mijn managers certificaat kon gaan behalen etc. totdat ik in September het nieuws kreeg dat mijn werk visum was afgekeurd. En op dat moment was dat mijn enige mogelijkheid om in Nieuw Zeeland te kunnen blijven. Aangezien mijn huidige visum toentertijd een week later verliep, had ik 1 week de tijd om alles te regelen en afscheid te nemen van iedereen voordat ik op 25 september richting Nederland moest.
Terug in Nederland, was ik natuurlijk erg blij om familie en vrienden weer te zien. Maar mijn verdriet dat ik al mijn dromen en mijn vriend in Nieuw Zeeland achter moest laten was erg groot. En ik was er dan ook van overtuigd dat ik zo snel mogelijk weer terug zou gaan. Gelukkig had ik al snel een baan gevonden en kon ik in November al beginnen met werken, zodat ik weer volop kon gaan sparen. In December kwam Manu een maand naar Nederland, en hebben we samen wat gereisd in Europa. Maar toen hij weer moest vertrekken, maakte dit het alleen maar moeilijker. Mijn wil om terug te gaan was erg groot, en het kon niet snel genoeg gaan voor mij. In Juli 2014 werd mijn vakantie visum voor 9 maanden goed gekeurd, en eind Augustus zat ik weer in het vliegtuig om terug naar Nieuw Zeeland te gaan.
Terug in Nieuw Zeeland, dit keer in Christchurch, waar Manu en ik nu samen wonen in Leeston een klein dorpje zo’n 30 min rijden van de stad. We waren beide super gelukkig dat we eindelijk weer samen konden zijn. Maar er was nog steeds geen zekerheid dat ik kon blijven, ik had een vakantie visum, en kon dus ook niet werken wat het allemaal niet makkelijk maakte. Maar als je iets echt wil dan ga je er voor de volle 100% voor, en dat werd in December 2014 beloond. Mijn werkvisum was goedgekeurd en niet voor 1 jaar maar meteen voor 2jaar. Ik hoef me voorlopig dus geen zorgen te maken over visums. Dit betekende ook dat ik kon gaan werken, en het geluk hield nog even niet op, want de eigenaar van de lokale sportschool vroeg of ik interesse had om voor de sportschool te werken en evt. turnlessen voor kids op te starten. Aangezien ik niet als verpleegkundige kan werken i.v.m. mijn diploma, leek me dit een super uitdaging. En ben ik in December meteen gestart met werken, en het organiseren van alles voor turnen.
Het turnen was de grootste uitdaging voor mij, Aangezien er nog helemaal niets was moest alles vanaf het begin opgezet worden. Ik had 1 grote lege ruimte in de sportschool en nog totaal geen toestellen. Om te starten hadden we een advertentie geplaatst op Facebook om te zien of er interesse was hier in de omgeving. En al gauw bleek dat die er was, de berichte stroomde binnen. Waar wij dachten dat we misschien 1 of 2 lessen van 10 kids per week zouden hebben. Heb ik inmiddels een turn club van meer dan 80 kids en 10 lessen per week.
Ik ben 3 weken geleden begonnen met de eerste lessen en alles verloopt heel goed ondanks dat we nog niet alle toestellen binnen hebben en we nog willen wachten met verder adverteren totdat de gehele ruimte klaar is, blijven de kids binnen stromen. En de potentie dat de club nadat we verder adverteren in de omgeving alleen nog maar meer groeit is erg groot.
Ondanks dat dit totaal iets anders is dan wat ik voorheen deed en ik nooit gedacht had dat ik les zou gaan geven, heb ik er heel erg veel plezier in.
Alles gaat nu dus lekker zijn gangetje, en we voelen ons inmiddels helemaal thuis in Leeston.
Heel veel liefs vanuit NZ,
Ruth
-
12 Februari 2015 - 08:41
Francien Vercoulen:
Hoy Ruth
Super leuk om wat te horen van jullie 2
Wat fijn om te horen dat je je visum nu hebt voor 2 jaar
Alles is op zijn plek gevallen leuke baan leuke vriend en een leuke baan
Heel veel geluk en liefde samen
Gr Francien -
12 Februari 2015 - 08:44
Elly:
fijn om te horen dat je het zo naar je zin hebt wij wensen je ook heel veel geluk en liefde daar in dat verre land Groetjes let kunningslus xxx -
12 Februari 2015 - 09:10
Regien:
Ha Ruth,
Verrassing om weer een soort verslagje van je te lezen. Maar wat een leuk en goed verslag. Het gaat je goed daar. Blij om te lezen ( en horen van mam) dat je dar nu je plekje gevonden hebt!
Succes met het verder uitbouwen van je baan bij het turnen en heel veel geluk samen!!
groetjes, Thijs en Regien -
12 Februari 2015 - 10:41
Fam Broeders:
Hallo,
Leuk verhaal!
Je kunt trots zijn op wat je allemaal bereikt hebt.
Ben zo benieuwd naar je leven daar :) we komen een keer jou kant op..
Wanneer is even afwachten maar het gaat zeker gebeuren.
Gelukkig bestaat er WhatsApp en Skype ;)
Ga zo door!!!
Groetjes van ons -
12 Februari 2015 - 11:17
Linda:
Hee Ruth,
Goed om te lezen dat het zo naar je zin hebt daar.
Erg fijn dat je nu een werkvisum voor 2 jaar hebt en je je er voorlopig niet druk om hoeft te maken.
Geniet maar fijn en veel geluk samen!
groetjes linda -
12 Februari 2015 - 12:57
Miriam:
Gday Ruth,
Gaaf om te lezen dat uiteindelijk je dromen zijn uitgekomen. Dat zegt álles over hoe jij in het leven staat: hard werken om je doelen te kunnen bereiken! Respect daarvoor! Hoop dat wij je nog een keertje gaan ontmoeten, wie weet ooit een keertje in NZ... Via onze buren krijgen we natuurlijk ook inside-information over jou en Mano, dus wij blijven je volgen ;-)
Liefs, Conny en Miriam -
12 Februari 2015 - 16:06
Mam En Pap:
Mooi geschreven Ruth. Liefs mam en pap
Mooi geschreven Ruth. Liefs mam en pap
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
